Een voorbeeld uit mijn eigen leven kan je misschien even op weg helpen:
Dankbaarheid: Charlientje (mijn kat) – de bomen in het park – verwondering
Charlientje is mijn ochtendgelukje. Iedere morgen staat ze trouw op post voor de deur van de slaapkamer. Met haar miauwbegroeting en zacht duwende kopjes maakt ze onomwonden duidelijk hoe tof ze het vindt dat ik er ben… Het liefst van al zou ik dan willen kunnen meespinnen.
De bomen in het park. Ze herinneren mij aan de stilte die ik in mezelf kan vinden. Gewoon even stilstaan en mijn ogen erop laten rusten i.p.v. kijken op mijn gsm. En ik ben er al. Rust…
Verwondering. Het doet me denken aan mijn kindertijd. Alles had een glans. Ik neem me voor om een wat speelse houding aan te nemen. Misschien doe ik vandaag wel eens iets anders dan anders. Te voet i.p.v. met de fiets naar mijn werk bv.!